Tek Damar Hastalığı Nedeniyle Primer Perkütan Girişim Uygulanan Hastalarda İnce ve Kalın Strutlu Stentlerin Karşılaştırılması

AMAÇ
Bu çalışmanın amacı, ST yükselmeli miyokard enfarktüsü (STEMI) ve primer PCI'li tek damar hastalığı olan hastalarda biomime ve daha kalın destekli ultimaster SES'lerin güvenliğini ve etkinliğini karşılaştırmaktı.

YÖNTEM
tek merkezli, eşitsizlik olmayan çalışma, her iki cinsiyetten, 19 ila 65 yaş aralığındaki, STEMI tanısı almış 221 STEMI bireyi üzerinde gerçekleştirildi. Tüm hastalara elektrokardiyogram, ekokardiyografi ve klinik takip uygulandı. Başlangıçta ve takipte kantitatif koroner anjiyografi yapıldı.

BULGULAR
İşlem sonrası QCA, hem biomime hem de ultimaster gruplarında akut lümen kazancı ve rezidüel stenoz açısından anlamlı bir fark göstermedi. Biyomime grubunda ikili restenoz biraz daha fazlaydı (7 [15,2%)) Ultimaster grubuna kıyasla (6 [13,3%), RR [95% CI]: 0,947 [0,329–2,725], P=0,797). Her iki grup arasında stent içi geç lümen kaybındaki (LLL) değişim minimaldi (biyomime grubunda 0,33 ± 0,3 mm, ultimaster grubunda 0,32 ± 0,4 mm, Diff [95% CI]: 0,007 [-0,16–0,17], P=0,935; PNI=0,024). 30. günde ve 14. ayda klinik son noktalar ile 14. ayda hasta ve cihaz odaklı son noktalar BioMime ve Ultimaster grupları arasında önemsiz derecede farklıydı. Alt grup analizi, ultimaster stentin ileri yaştaki hastalarda (>70 yaş) TVF açısından potansiyel bir fayda sağlayabileceğini ortaya koydu.

SONUÇLAR
STEMI hastalarında primer PCI'da, biomime stentler bir yıllık takipte ultimaster stentlerden daha düşük değildi. Bu sonuçları doğrulamak için daha uzun takip süreli daha fazla çalışma yapılması gerekmektedir.