AMAÇ Diyabetik hastalarda atrial fibrilasyon (AF) sıklığının normal popülasyona göre anlamlı derecede arttığı gösterilmiştir. Atriyal elektromekanik gecikme, atriyal fibrilasyonun önemli bir belirleyicisi olarak bilinir. Bu çalışmada tip 2 diyabetes mellituslu (DM) hastalarda görece yeni oral antidiabetik ilaçlar olan sodyum-glukoz kotransporter-2 (SGLT-2) inhibitörlerinin atriyal elektromekanik gecikme (EMG) zamanı üzerine etkilerini araştırılması amaçlanmaktadır.
YÖNTEM Çalışmaya SGLT-2 inhibitörü başlanacak olan (%53,3 kadın, yaş ortalaması 60,07±10,03 yıl) 30 tip 2 DM hastası alındı. Hastalar başlangıçta ve 6 ay sonra ekokardiyografi ile değerlendirildi. Temel ekokardiyografik bulguları ve doku Doppler ile atrial elektromekanik gecikme zamanları hesaplandı.
BULGULAR İntra-atrial EMG zamanlarında anlamlı azalma izlenmezken, inter- atrial EMG zamanlarında anlamlı kısalma izlendi,15,13±5,87 ms olan interatriyal EMG sürelerinin kontrolde 13,20±6,12 ms’e gerilediği (p=0,029) bulundu. Lateral PA sürelerinde (58,73±6,41 ms’den 54,37±6,97 ms’e, p<0,001), septal PA sürelerinde (50,90±6,02 ms’den 48,23±5,88 ms’e, p<0,001) ve triküspit PA sürelerinde (43,60±6,28 ms’den 41,30±5,60 ms’ye, p=0,003) istatistiksel olarak anlamlı kısalmalar gözlendi. E/e’değerlerinde 8,13±4,0’den 6,50±2,37’e anlamlı azalma görüldü (p=0,003)
SONUÇ SGLT-2 inhibitörleri atriumun elektromekanik iletimi üzerinde iyileştirici etkilere sahip olabilir ve böylece SGLT-2 inhibitörleri, DM ilişkili atriumlardaki fonksiyonel bozukluk ve başta AF olmak üzere aritmilerden koruyabilir.
Copyright © 2024 Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi