Tek Damar Hastalığı Nedeniyle Primer Perkütan Girişim Uygulanan Hastalarda İnce ve Kalın Strutlu Stentlerin Karşılaştırılması

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ST yükselmeli miyokard enfarktüsü (STEMI) ve tek damar hastalığı olan ve primer perkütan koroner girişim (PKG) uygulanan hastalarda BioMime ve daha kalın destekli Ultimaster sirolimus salınımlı stentlerin (SES) güvenlik ve etkinliğini karşılaştırmaktır.

Yöntem: Bu prospektif, tek merkezli, non-inferiorite çalışması, STEMI tanısı almış, 19 ila 65 yaşları arasında, her iki cinsiyetten 221 STEMI hastası üzerinde yürütülmüştür. Tüm hastalara elektrokardiyogram, ekokardiyografi ve klinik takip uygulanmıştır. Başlangıçta ve takipte kantitatif koroner anjiyografi (QCA) yapılmıştır.

Bulgular: İşlem sonrası kantitatif koroner anjiyografi (QCA), BioMime ve Ultimaster grupları arasında akut lümen kazancı ve rezidüel stenoz açısından anlamlı bir fark göstermemiştir. BioMime grubunda ikili restenoz (7 [15,2%)) Ultimaster grubuna (6 [13,3%) kıyasla biraz daha fazlaydı, bağıl risk [95% güven aralığı, GA]: 0,947 [0,329–2,725], P = 0,797). Stent içi geç lümen kaybındaki (LLL) gruplar arasındaki değişim minimaldi (BioMime grubunda 0,33 ± 0,3 mm, Ultimaster grubunda 0,32 ± 0,4 mm, Fark [95% GA]: 0,007 [-0,16–0,17], P = 0,935; önceden belirlenmiş eşit etkililik = 0,024). 30. gün ve 14. aydaki klinik sonlanım noktaları ile 14. aydaki hasta ve cihaz odaklı sonlanım noktaları, BioMime ve Ultimaster grupları arasında anlamlı bir farklılık göstermemiştir. Alt grup analizi, Ultimaster stentinin yaşlı hastalarda (>70 yaş) hedef damar yetmezliği (TVF) açısından potansiyel bir fayda sağladığını ortaya koymuştur.

Sonuç: STEMI hastalarında primer PKG'de, BioMime stentleri bir yıllık takipte Ultimaster stentlerinden daha düşük performans göstermemiştir. Bu sonuçları doğrulamak için daha uzun takip süreli ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler: Birincil perkütan koroner girişim, tek damar hastalığı, stentler, ST-yükselmeli miyokard enfarktüsü