Hemodiyaliz hastalarında (HDh) başlıca ölüm nedenleri, konjesrif kalb yetersizliği, iskemik kalb hastalığı ve ventriküler aritmilerdir. Yüzey EKG'den hesaplanan QT dağılımı, değişik kalb hastalıklarında ölümcül aritmilerin belirlenmesinde kullanılmaktadır. Bu kontrollu çalışmada, 35 HDh ve 31 sağlıklı kontrolde kalp hızına göre düzeltilmiş maksimum (QTcmax) ve minimum (QTcmin) QT süreleri, bunların farklı olan QT dağılımı (QTcd) ve bu parametrelerin sol ventrikül anatomisi ile ilişkisi incelendi. Hastaların hemodiyaliz süresi 32 ± 14 ay idi. Hemodializ hastalarında QTcmax, QTcmin ve QTcd değerleri kontrollere göre anlamlı olarak artmıştı (sırasıyla 448 ± 40 vs 394 ± 22 msn, p<0.0001, 389 ± 36 vs 359 ± 25 msn, p<0.0001, 59 ±14 vs 34 ± 7 msn, p<0.0001). Hasta grubunda QTcmax'daki artış, interventrikül septum kalınlığı (r=0.46, p=0.007), sol ventrikül arka duvar kalınlığı (r=0.45, p=0.009) ve sol ventrikül kitle indeksi (r=0.48. p=0.004) ile ilişkili iken, QTcd’deki artış sol ventrikül arka duvar kalınlığı (r=0.37, p=0.03) ve interventrikül septum kalınlığı ile (r=0.47, p=0.005) ilişkili bulundu. QTcd'deki artış, sol ventrikül kitle indeksi ile ilişkisiz bulunurken (r=0.26, p=0.13 ), duvar/kavite oranı ile (r=0.43, p=0.01) ilişkili bulundu. Sonuç olarak, hemodiyaliz hastalarında QTcmax, QTCmin ve QTcd artmıştır. Repolarizasyondaki bölgesel farklılığın göstergesi olan QTcd' deki artış, üremik kardiyomiyopatiye bağlı artan sol ventrikül duvar kalınlıkları ile ilişkili olduğu düşünülmüştür.
Anahtar Kelimeler: QT dispersiyonu, üremik kardiyomyopati, sol ventrikül hipertrofisiCopyright © 2024 Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi