Ekokardiyografik epikardiyal yağ dokusu ile P dalga dispersiyonu ve düzeltilmiş QT aralığı arasındaki ilişki

AMAÇ
Epikardiyal yağ dokusu (EYD), kalp üzerinde çeşitli etkilere sahip çeşitli pro-enflamatuvar ve aterojenik maddeleri salgılar. Bu çalışmada, pro-aritminin basit, invaziv olmayan, elektrokardiyografik parametreleri olan P dalga dispersiyonu (Pd) ve düzeltilmiş QT (QTd) aralığı ile EYD kalınlığı arasındaki ilişkiyi değerlendirmeyi amaçladık.

YÖNTEMLER
Bu geriye dönük gözlemsel çalışmaya, koroner anjiyografide koroner arterleri normal bulunan 216 hasta dahil edildi. Her hastaya Pd ve QTd aralığını ölçmek için 12 derivasyonlu elektrokardiyografi ve EYD kalınlığını ölçmek için transtorasik ekokardiyografi uygulandı. Hastalar ortanca EYD değerine göre iki gruba ayrıldı (EYD kalınlığı düşük (<5.35 mm) olan grup ve EYD kalınlığı yüksek (≥5.35 mm) olan grup).

BULGULAR
Epikardiyal yağ dokusu kalınlığı yüksek grupta Pd EYD kalınlığı düşük gruba göre anlamlı olarak artmıştır (p=0.001). Bununla birlikte, QTd aralığı EYD kalınlığı düşük grupta anlamlı olarak artmıştır (p=0.004). EYD kalınlığı yüksek grupta ortanca sol ventrikül diyastol sonu çapı (p =0.033), ortalama sol ventrikül sistol sonu çapı (p=0.039) ve ortalama sol atriyum çapı (p=0.012) EYD kalınlığı düşük gruba göre anlamlı olarak artmıştı. Geriye dönük yöntemle yapılan çoklu lojistik regresyon analizi sonucunda lökosit sayısı (Odds oranı - OO=1.000, %95 Güven aralığı - GA: 1.000–1.000, p=0.001), Pd (OO=1.1026, %95 GA: 1.010–1.043, p=0.002), QTd aralığı (OO=0.988, %95 GA: 0.979–0.997, p=0.009) ve sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu (OO=0.922, %95 GA: 0.859–0.989, p=0.023) bağımsız olarak yüksek EYD kalınlığı ile ilişkiliydi.

SONUÇ
Sağ ventrikülün serbest duvarında ekokardiyografik diyastol sonu EYD kalınlığı normal koroner arterleri olan hastalarda Pd ve QTd aralığı ile ilişkilidir.