1998-2011 arası dönemde kalp nakli hastalarında etyoloji, ölüm nedenleri, sağkalım ve mortalite oranlarındaki değişim

AMAÇ
1998’den 2011 yılına kadar kalp nakli yapılan olgularda kalp yetersizliği etyolojisi, ölüm nedenleri, mortalite ve sağkalım oranlarındaki değişimler geriye dönük olarak değerlendirildi.

ÇALIŞMA PLANI
Şubat 1998-Ocak 2011 tarihleri arasında kalp nakli yapılan ardışık 144 hasta (112 erkek, 32 kadın; ort. yaş 40.2±14.3) çalışmaya alındı. Hastalar, Ocak 2006 yılına kadar kalp nakli yapılan 63 olgu (grup 1; ort. yaş 42.5±12.6) ve Ocak 2006-Ocak 2011 arasında kalp nakli yapılan 81 olgu (grup 2; ort. yaş 38.4±15.3) olmak üzere iki grupta incelendi. İkinci dönemde 17 hastaya kalp nakli ameliyatından önce ventrikül destek cihazı uygulanmıştı.

BULGULAR
Dilate kardiyomiyopati iki grupta da en önemli kalp nakli nedeni idi (grup 1, %71.4; grup 2, %74.1). Genel mortalite %39.6 (n=57) bulunurken, hastaneiçi (<30 gün) mortalite oranı %13.9 (n=20), geç (≥30 gün) mortalite oranı %25.7 (n=37) idi. Sağkalım oranları 1, 2, 5 ve 10 yıl için sırasıyla %76, %69, %59 ve %46 bulundu. İkinci grupta genel mortalite ve geç (≥30 gün) mortalite oranları 1. gruptaki olgulara göre anlamlı derecede daha düşük iken (sırasıyla %29.6 ve %52.4, p=0.005; %16.0 ve %38.1, p=0.002), erken mortalite (<30 gün) oranları benzerdi. İkinci gruptaki sağkalım oranları, anlamlı derecede olmasa da, daha yüksekti (1. yıl %76.1 ve %74.6; 2. yıl %73.0 ve %65.1; 5. yıl %63.8 ve %55.6; log rank 0.33). İki dönemde de enfeksiyonlar (sırasıyla %30.3 ve %33.3), sağ ventrikül yetersizliği (%12.1 ve %29.2) ve ani ölüm (%15.2 ve %16.7) en önemli ölüm nedenleri olarak gözlendi.

SONUÇ
Verilerimiz 1998’den 2011 yılına kadar kalp nakli yapılan hastalarda genel ve geç mortalite oranlarının azaldığını göstermektedir.