Üçüncü basamak bir hastanede infektif endokarditli 68 olguda klinik spektrum, başvuru şekilleri ve mortalite açısından risk faktörlerinin değerlendirilmesi

AMAÇ
Çalışmada, üçüncü basamak bir hastanede infektif endokarditli (İE) olguların klinik, laboratuvar, mikrobiyolojik ve ekokardiyografik özelliklerinin incelemesi ve hastane içi mortaliteyi etkileyen etkenlerin belirlenmesi amaçlandı.
Ça­lış­ma pla­nı: 1997 ve 2007 yılları arasında hastanemizde modifiye Duke ölçütlerine göre kesin veya olası İE tanısı konan 68 hastanın (40 erkek, 28 kadın; ort. yaş 51±20) klinik kayıtları ve tedavi sonuçları geriye dönük olarak incelendi.
Bul­gu­lar: Yirmi sekiz hastada (%41.2) nativ kapak endokarditi (NKE), 38 hastada (%55.9) protez kapak endokarditi (PKE) saptandı. Pacemaker endokarditi (PE) sadece iki olguda (%2.9) görüldü. On dokuz hastada (%27.9) hastane içi İE vardı. Romatizmal kalp hastalığı NKE açısından başta gelen risk faktörü idi (n=11; %39.3). Ekokardiyografide, PKE'li beş hastada (%13.2) tutulum bulgusuna rastlanmadı. Stafilokoklar NKE, PKE ve PE’ye neden olan en sık mikroorganizma idi (n=28; %41.2). Kırk altı hastada (%67.7) en az bir komplikasyon gelişti; bunlar içinde en sık komplikasyon konjestif kalp yetersizliği (n=38; %55.9) idi. Kırk bir hastada (%60.3) birleşik (tıbbi ve cerrahi) tedavi uygulandı. Hastane içi ölüm 17 hastada (%25) görüldü. Mortalite oranları erken ve geç PKE'de ve NKE'de sırasıyla %37.5, %30 ve %14.3 idi. Ayrıca, hastane içi İE grubundaki mortalite (%57.9), diğer olgulara göre anlamlı derecede yüksek bulundu. Çokdeğişkenli analizde, septik şok (p=0.011) ve hastane içi infeksiyon (p=0.032), hastane içi mortaliteyi etkileyen bağımsız faktörler olarak bulundu.
So­nuç: Avrupa'daki serilerle karşılaştırıldığında, hasta grubumuzda İE daha erken yaşta gözlendi ve altta yatan en sık faktör romatizmal kalp hastalığı idi. Protez kapak endokarditi, hastane içi İE ve cerrahi tedavi oranlarımız benzer bulundu.