Protez Kapak Endokarditi Olan Hastalarda Sistemik Embolinin Değerlendirilmesi: Temel Kavrayışlar ve Çıkarımlar

AMAÇ
Protez kapak endokarditi (PKE), kalp kapak cerrahisinin ardından ortaya çıkan ciddi bir komplikasyondur ve önemli tanı ve tedavi zorlukları sunar. Tedavideki ilerlemelere rağmen, sistemik embolizm, kötü sonuçlarla ilişkili kritik bir komplikasyon olarak kalmaktadır. PVE hastalarında hastane içi sistemik embolizm öngörücülerini belirlemek ve tedavi sonuçlarını değerlendirmek.

YÖNTEM
Bu retrospektif, tek merkezli çalışma, 2012 ve 2024 yılları arasında mekanik PVE tanısı ile kabul edilen 96 hastayı içermektedir. Tanılar, modifiye Duke kriterleri kullanılarak doğrulanmıştır. Demografik veriler, eşlik eden hastalıklar, klinik özellikler, görüntüleme ve tedavi stratejilerine ilişkin veriler analiz edilmiştir. Risk faktörlerini belirlemek için multivaryant lojistik regresyon ve ROC (receiver operating characteristic) analizi kullanılmıştır.

BULGULAR
Çalışma grubunun ortanca yaşı 52,4 yıl (aralık 22–82) idi. Sistemik embolik olaylar 39 hastada (%40,6) görüldü ve en yaygın olanı inme idi (%26). Multivaryant analiz, vejetasyon büyüklüğünü sistemik embolizmin tek bağımsız öngörücüsü olarak tanımladı (odds oranı [OR]: 2.34, p=0.037). ROC analizi, vejetasyon büyüklüğü için 2 cm² eşik değerini %66 duyarlılık ve %78 özgüllükle gösterdi. Yüksek eritrosit sedimentasyon hızı (ESR) ve önceki inme öyküsü de daha yüksek embolizm riski ile ilişkiliydi. Cerrahi uygulanan 31 hastada, erken cerrahi ile geç cerrahi arasında embolizm oranlarında anlamlı bir fark bulunamadı. Tedavi başarısı embolizme karşı koruyucuydu (p=0.045).

SONUÇ
Büyük vejetasyonlar, yüksek ESR ve önceki inme öyküsü, PKE'de sistemik embolizmin temel risk faktörleridir. Erken tanı ve bireyselleştirilmiş yönetim stratejileri, sonuçları iyileştirmek için gereklidir. Tedavi protokollerini daha da iyileştirmek için çok merkezli araştırmalar gereklidir.