Türk hipertansiyon uzlaşı raporu kılavuzluğunda tedavi seçimi: Önerilere ne kadar uyuyoruz?

AMAÇ
Amacımız, 2015 yılında oluşturulmuş olan Türk Hipertansiyon Uzlaşı Raporu önerilerinin, antihipertansif seçiminde ne ölçüde uygulanmış olduğunu ortaya koymak, hekimlerin dikkatlerini uzlaşı raporuna ve tedavi seçimlerine çekmektir.

YÖNTEMLER
Çalışmaya 3. basamak sağlık kuruluşuna hipertansiyon tanısı ile başvuran 1000 hasta alındı. Hastaların son bir yıldır kullanmış olduğu antihipertansif ilaçları, yaşları, cinsiyetleri ve kronik hastalıkları tespit edildi. Uygulamalar uzlaşı raporunun önerileri ile karşılaştırıldı.

BULGULAR
Örneklemimizin yaş ortalaması 62±11 olup 623’ü (%62.3) kadın, 377’si (%37.7) erkekti. Anjiyotensin reseptör blokerleri (ARB) + diüretik kombinasyonu en çok tercih edilen reçete şeklini oluşturmaktaydı. En sık kullanılan ilaç grubu birinci sırada %58.7 ile diüretikler, ikinci sırada %48.8 ile ARB’lerdi. Fakat, monoterapide kalsiyum kanal blokerleri (KKB) %19.2 ile en sık kullanılan ilaç grubunu oluşturmaktaydı. Yaşlı hasta grubunda raporda önerildiği gibi çoğunlukla diüretik (%63.6) kullanılmıştı. Ancak beta blokerlerin kullanım oranı %49.1 ile beklenenin üzerinde bulundu. Diyabetik grupta %60.7’lik tercih oranıyla diüretikler birinci sırada yer alırken, ARB’ler %51.1 ile ikinci, KKB’ler %45.2 ile üçüncü sırada yer almaktaydı. Anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörleri ise %34.6 ile beşinci sırada yer alıyordu. Fakat diyabetik hastalar için ACE inhibitörleri ile ARB’leri “renin anjiotensin sistemi (RAS) blokerleri” adı altında topladığımızda, RAS blokerleri tercih sıralamasında en üst sıraya çıkmakta ve diüretikler ikinci sıraya gerilemektedir. Koroner arter hastalığı olan grupta genel olarak rapor ile uyumlu tedaviler verilmiş iken, diüretik kullanımı beklenenin üzerindeydi. Kronik böbrek hastalığı olan 160 hastanın 124’ünde RAS blokeri seçildiği tespit edildi. Bu durumda, kronik böbrek hastalığı olan hastalar için seçilen tedaviler, raporla uyumlu görünmektedir.

SONUÇ
Raporun önerdiği şekilde hasta bazında kişiselleştirilmiş tedavi uygulamalarının varlığına rağmen, hala özel hasta gruplarında dikkat edilmesi gereken öneriler bulunmaktadır.