Preinfarktüs Anginanın İnfarkt Genişliği, Akut Miyokard İnfarktüsü Sonrası Sol Ventrikül Sistolik Fonksiyonları ve Erken Prognoz Üzerine Etkileri

Akut miyokard infarktüsü (AMİ)'nde preinfarktüs angina (PA)'nın infarkt genişliği ve erken prognoza etkisi birçok çalışmada araştırılmış olup, bu konuda birbiri ile çelişkili sonuçlar mevcuttur. Bu amaçla bizde, çalışmamızda infarkt öncesi son 72 saat içindeki PA hikayesinin, infarkt sonrası erken prognoz üzerine olan etkilerini araştırdık. Ağrının ilk 6 saati içinde trombolitik tedavi uygulanmış olan AMİ'li 55 hastayı, PA hikayesi olan (Grup A, N=32) ve olmayan (kontrol grubu; Grup B, n=23) olarak iki grup halinde inceledik. Gruplar arasında yaş, cinsiyet, aterosklerotik risk faktörleri, geliş ağrı süresi, infarkt tokalizasyonu, damar hastalığı yaygınlığı, kollateral dolaşım, hastane içi ve ilk 3 aylık dönemde infarkt komplikasyonları, PTCA ve CABG operasyonu sıklığı yönünden anlamlı bir fark yoktu. İki grup arasında, sol ventrikül fonksiyonlarının bir göstergesi olarak alınan QRS skoru (7.58±2.67 ve 6.95±3.58), sol ventrikül EF (%) (44.2±8.57 ve 44.1±9.16) ve duvar hareketi skoru (1.36±0.298 ve 1.36±0.29) yönünden istatistiksel olarak genişliği kriteri olarak alınan hidroksibutirat dehidrogenaz enzimi (HBDH) ortalama tepe değeri daha düşük (554±252 Ü/L ve 782±402 Ü/L, p=0.01), sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu < 45 % olan hasta oranı ise daha azdı (% 46 ve % 78, p=0.02). İki grup arasındazki bu farklılık özellikle anteriyor infarktlı olgulardı daha belirgindi. Grup A'da anteriyorlarda ortalama tepe HBDH değeri (528±158 Ü/L ve 932 ± 453 Ü/L) ve EKG'de QRS skorunun ortalama değeri (7.8±1.7 ve 9.6±1.8) anlamlı olarak daha düşüktü (p=0.005; p=0.03). PA'nın bu olumlu etkilerini, miyokardın muhtemelen iskemik preconditioning ve stres proteinleri gibi birtakım koruyucu mekanizmalar ile iskemiye karşı önceden hazırlanarak direnç kazanmış olması şeklinde yorumladık.