Seksen yaş altı ve üstü hastalarda ST yükselmeli miyokart enfarktüsü için başarılı birincil anjiyoplasti sonrası erken ve geç dönem klinik sonuçların karşılaştırılması

AMAÇ
Birincil (primer) perkütan koroner girişimin (p-PKG), ≥80 yaş ve <80 yaş ST yükselmeli miyokart enfarktüslü (STYME) hastalarda etkinliğini karşılaştırmayı amaçladık.

ÇALIŞMA PLANI
Akut STYME nedeniyle p-PKG uygulanan 2213 hasta geriye dönük olarak çalışmaya alındı. Hastalar ileriye dönük olarak (median süre 42 ay) takip edildi. Erken ve geç dönem klinik sonlanımlar yaşa göre karşılaştırıldı.

BULGULAR
Hastaların 179’u 80 yaş ve üzerinde idi. İşlem sonrası TIMI 3 akım 80 yaş ve üzeri hastalarda anlamlı olarak daha nadirdi (%82.1 ve %91.1, p<0.001). Hastane içi erken dönemde mortalite (%14.5 ve %3.4, p<0.001), kalp yetersizliği (%20.7 ve %10.5, p<0.001), majör kanama (%9.5 ve %3.3, p<0.001), ikincil VT/VF (%10.1 ve %4.2, p=0.002) ve atriyum fibrilasyonu (%12.8 ve %4.3, p<0.001) oranları, 80 yaş ve üzeri grubu hastalarda anlamlı olarak daha yüksek idi. Toplam mortalite (%40 ve %9.7, p<0.001) ve inme (%5.6 ve %1.1, p=0.005) oranları uzun dönem takipte 80 yaş ve üzeri grubu hastalarda daha yüksek idi. Ancak, iki grup arasında tekrarlayan enfarktüs/revaskülarizasyon oranları açısından fark yoktu. Cox orantısal risk modeli ile yapılan analiz, 80 ve üzeri yaşın uzun dönem mortalite için bağımsız öngördürücü olduğunu gösterdi (risk oranı 2.17, %95 güven aralığı 1.23-4.17, p=0.02).

SONUÇ
Yaş, STYME nedeniyle p-PKG yapılan hastalarda mortalitenin bağımsız öngördürücüsüdür. Erken dönem klinik sonuçları olumlu gözükse de, p-PKG’nin uzun dönem klinik etkinliği çok yaşlı hastalarda kısıtlı gözükmektedir.