Seksen yaş altı ve üstü hastalarda ST yükselmeli miyokart enfarktüsü için başarılı birincil anjiyoplasti sonrası erken ve geç dönem klinik sonuçların karşılaştırılması

Amaç: Birincil (primer) perkütan koroner girişimin (p-PKG), ≥80 yaş ve <80 yaş ST yükselmeli miyokart enfarktüslü (STYME) hastalarda etkinliğini karşılaştırmayı amaçladık.
Çalışma planı: Akut STYME nedeniyle p-PKG uygulanan 2213 hasta geriye dönük olarak çalışmaya alındı. Hastalar ileriye dönük olarak (median süre 42 ay) takip edildi. Erken ve geç dönem klinik sonlanımlar yaşa göre karşılaştırıldı.
Bulgular: Hastaların 179’u 80 yaş ve üzerinde idi. İşlem sonrası TIMI 3 akım 80 yaş ve üzeri hastalarda anlamlı olarak daha nadirdi (%82.1 ve %91.1, p<0.001). Hastane içi erken dönemde mortalite (%14.5 ve %3.4, p<0.001), kalp yetersizliği (%20.7 ve %10.5, p<0.001), majör kanama (%9.5 ve %3.3, p<0.001), ikincil VT/VF (%10.1 ve %4.2, p=0.002) ve atriyum fibrilasyonu (%12.8 ve %4.3, p<0.001) oranları, 80 yaş ve üzeri grubu hastalarda anlamlı olarak daha yüksek idi. Toplam mortalite (%40 ve %9.7, p<0.001) ve inme (%5.6 ve %1.1, p=0.005) oranları uzun dönem takipte 80 yaş ve üzeri grubu hastalarda daha yüksek idi. Ancak, iki grup arasında tekrarlayan enfarktüs/revaskülarizasyon oranları açısından fark yoktu. Cox orantısal risk modeli ile yapılan analiz, 80 ve üzeri yaşın uzun dönem mortalite için bağımsız öngördürücü olduğunu gösterdi (risk oranı 2.17, %95 güven aralığı 1.23-4.17, p=0.02).
Sonuç: Yaş, STYME nedeniyle p-PKG yapılan hastalarda mortalitenin bağımsız öngördürücüsüdür. Erken dönem klinik sonuçları olumlu gözükse de, p-PKG’nin uzun dönem klinik etkinliği çok yaşlı hastalarda kısıtlı gözükmektedir.

Anahtar Kelimeler: Yaş faktörü, miyokart enfarktüsü/etyoloji/tedavi; perkütan koroner girişim; tedavi sonucu.