ISSN 1016-5169 | E-ISSN 1308-4488
pdf
Diyabetik Non-ST Elevasyonlu Miyokard Enfarktüsü Hastalarında Rezidüel Koroner Hastalık Yükünü Öngörmede Hemoglobin, Albümin, Lenfosit ve Trombosit Skorunun Basit Bir Kan Testi Belirteci Olarak Değeri [Turk Kardiyol Dern Ars]
Turk Kardiyol Dern Ars. Baskıdaki Makaleler: TKDA-71080 | DOI: 10.5543/tkda.2025.71080

Diyabetik Non-ST Elevasyonlu Miyokard Enfarktüsü Hastalarında Rezidüel Koroner Hastalık Yükünü Öngörmede Hemoglobin, Albümin, Lenfosit ve Trombosit Skorunun Basit Bir Kan Testi Belirteci Olarak Değeri

İlke Erbay, Pelin Aladağ
Kardiyoloji Anabilim Dalı, Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi, Zonguldak, Türkiye

AMAÇ
Tip 2 diabetes mellitus (T2DM) ve non-ST elevasyonlu miyokard enfarktüsü (NSTEMI) olan hastalar, yetersiz koroner revaskülarizasyon ve olumsuz klinik sonuçlar açısından artmış risk taşır. Rezidüel hastalık yükünü ve prognozu öngörebilecek basit biyobelirteçlerin belirlenmesi klinik açıdan önemlidir. Hemoglobin, albümin, lenfosit ve trombosit düzeylerine dayanan HALP skoru, inflamasyon ve beslenme durumunu yansıtan yeni bir göstergedir. Bu çalışma, HALP skorunun rezidüel SYNTAX skoru (rSS) ile ilişkisini ve T2DM’li NSTEMI hastalarında 12 aylık majör advers kardiyovasküler olaylar (MACE) üzerindeki prognostik değerini değerlendirmeyi amaçladı.


YÖNTEM
Bu retrospektif çalışmaya, NSTEMI tanısıyla perkütan koroner girişim (PCI) uygulanan 210 T2DM hastası dahil edildi. Hastalar, rSS değerlerine göre üç gruba ayrıldı (0, 1–8, >8). HALP skorları yatış laboratuvar verilerinden hesaplandı ve hastalar 12 ay boyunca takip edildi. HALP ile rSS arasındaki ilişkiler Spearman korelasyonu ve çok değişkenli regresyon analizi ile değerlendirildi. ROC analizi, yüksek rSS öngörüsü için optimal HALP eşik değerini belirledi. MACE öngörüsüne yönelik analizlerde Cox regresyonu ve Kaplan–Meier yöntemleri kullanıldı.


BULGULAR
HALP skoru, rSS >8 olan hastalarda anlamlı olarak daha düşüktü (p<0,001). Çok değişkenli doğrusal regresyon analizinde HALP, rSS ile negatif yönde bir ilişki gösterdi (β = –0,344, p<0,001). HALP skoru için 2,96’lık eşik değeri, rSS >8’i %78 duyarlılık ve %77 özgüllükle öngördü. HALP ≤2,96 olan hastalarda, HALP>2,96 olanlara göre rSS >8 prevalansı (43,7% vs. 6,5%) ve 12 ay içinde MACE sıklığı (29,6% vs. 13,7%, P = 0,005) daha yüksekti. Cox analizinde düşük HALP skoru (HALP ≤2,96), yaş ve CRP düzeyleriyle birlikte 12 aylık MACE için bağımsız bir öngörücü olarak bulundu (HR=1,916, P = 0,045).


SONUÇ
Düşük HALP skorları, daha fazla rezidüel koroner hastalık yükü ve kötü klinik sonuçlarla ilişkili bulunmuştur. HALP skoru, T2DM’li NSTEMI hastalarında risk sınıflandırması için pratik ve erişilebilir bir araç olabilir.

Anahtar Kelimeler: Hemoglobin, albümin, lenfosit ve trombosit skoru, majör kardiyovasküler olaylar, tip 2 diabetes mellitus, non-ST elevasyonlu miyokard enfarktüsü, rezidüel SYNTAX skoru

Sorumlu Yazar: İlke Erbay
Makale Dili: İngilizce
×
APA
NLM
AMA
MLA
Chicago
Kopyalandı!
ATIF KOPYALA


Journal Metrics

Journal Citation Indicator: 0.18
CiteScore: 1.1
Source Normalized Impact
per Paper:
0.22
SCImago Journal Rank: 0.348

Hızlı Arama

Copyright © 2025 Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi