Koroner arter baypas ameliyatından sonra akut koroner sendromla başvuran hastalarda hastaneiçi dönem ve beş yıllık izlem

AMAÇ
Koroner arter baypas greft (KABG) ameliyatından sonra akut koroner sendrom (AKS) tanısıyla hastaneye yatırılan olgular değerlendirildi.

ÇALIŞMA PLANI
Koroner baypaslı ardışık 72 hasta (10 kadın, 62 erkek; ort. yaş 63±9; dağılım 45-83) geriye dönük olarak incelendi. Akut koroner sendrom, kararsız angina pektoris, ST yükselmesiz miyokart enfarktüsü (ME) veya ST yükselmeli ME varlığı olarak kabul edildi. Ameliyat tarihinden AKS ile hastaneye yatırılıncaya kadar geçen süre baypas yaşı olarak tanımlandı. Taburculuktan sonra telefonla aranan hasta veya yakınlarından beş yıllık kardiyovasküler olay gelişimi açısından ayrıntılı bilgi alındı.

BULGULAR
Başvuru tanıları 14 olguda (%19.4) ST yükselmesiz ME, dokuz olguda (%12.5) ST yükselmeli ME, 49 olguda (%68.1) kararsız angina idi. Ortalama baypas yaşı 5.6±3.5 yıl bulundu. Olguların %38.9’u obez, %25’i diyabetik, %54.2’si hipertansif, %44.4’ü hiperlipidemik idi ve %26.4’ü sigara içiyordu. Hastaneye başvuru sırasında %81.9’u aspirin, %25’i statin, %27.8’i beta-bloker, %27.8’i ACE inhibitörü veya reseptör blokeri, %36.1’i kalsiyum antagonisti kullanıyordu. Olguların %55.6’sında LDL-kolesterol yüksek (≥100 mgr/dl), %80.6’sında HDLkolesterol düşük (≤50 mgr/dl) idi. Hastaneiçi dönemde dört, taburculuk sonrası dönemde 11 olgu olmak üzere toplam 15 olgu kaybedildi. Tüm grupta ölüm oranı %21.4 bulundu. Korelasyon analizinde, ölüm gelişimi hastanın yaşı (r=0.34, p=0.005), baypas yaşı (r=0.37, p=0.001) ve CRP düzeyi (r=0.31, p=0.033) ile pozitif ilişkili; beta-bloker kullanımı (r=-0.25, p=0.041) ve ejeksiyon fraksiyonu (r=-0.37, p=0.016) ile negatif ilişkili bulundu.

SONUÇ
Bulgularımız, KABG ameliyatından sonra, kardiyovasküler olay gelişimine karşı risk faktörü modifikasyonu ile statin, beta-bloker ve ACE inhibitörleri gibi mortaliteye etkisi ortaya konmuş ajanları daha yüksek oranlarda kullanmamız gerektiğini göstermektedir.