Primer perkütan koroner girişim uygulanan hastalarda anjiyografik distal embolinin öngördürücüleri ve uzun dönemde prognostik önemi

AMAÇ
Bu çalışmada, akut ST yükselmeli miyokart enfarktüsü (STYME) geçirmekte olan hastalarda primer perkütan koroner girişim (p-PKG) esnasında gelişen ve anjiyografik olarak görülebilen distal embolizasyonun (AVDE) öngördürücülerini belirlemek ve embolizasyonun kısa ve uzun dönem klinik sonuçlar üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık.

ÇALIŞMA PLANI
STYME ve p-PKG yapılan 2007 hasta geriye dönük olarak çalışmaya alındı. AVDE’nin öngördürücülerini belirlemek için hastaların klinik ve anjiyografik özellikleri değerlendirildi, p-PKG esnasında AVDE gelişen ve gelişmeyen hastaların klinik sonlanımları karşılaştırıldı.

BULGULAR
Distal embolizasyon 135 hastada (%6.7) gelişti. Yaş (her 10 yıl artış için, odds oranı [OO] 1.34, %95 güven aralığı [GA] 1.16-1.52, p<0.001), sağ koroner artere girişim (OO 2.52, %95 GA 1.30-4.87, p=0.034), tekrarlanan balon dilatasyon (OO 1.84 %95 GA 1.16-2.94, p=0.009), kesik (cutoff) tıkanma paterni (OO 2.17, %95 GA 1.38-3.42, p=0.001), lezyon uzunluğu >15 mm (OO 1.67, %95 GA 1.09-2.58, p=0.019), referans damar çapı >3.5 mm (OO 5.08, %95 GA 3.32-7.65, p<0.001) AVDE’nin bağımsız öngördürücüleriydi. Hastane içi (%8.1 ve %3.8, p=0.014) ve bir aylık (%10.8 ve %4.9, p=0.004) tüm nedenlere bağlı mortalite oranları AVDE gelişen hastalarda daha yüksekti. Uzun dönem takipte (medyan, 42 ay), hem tüm nedenlere bağlı (%21.5 ve %10.4, p<0.001) hem de kardiyak mortalite oranları (%18.4 ve %8.0, p<0.001) AVDE gelişen hastalarda daha yüksek idi.

SONUÇ
AVDE erken dönemde p-PKG ile tedavi edilen STYME’li hastalarda, kısa ve uzun dönem takipte daha kötü klinik sonlanımla ilişkilidir.