Orta Rakımda Yaşayan Dipper ve Dipper Olmayan Hipertansif Hastaların Klinik ve Demografik Özellikleri

Amaç: Hipertansiyon (HT), yaşam tarzı, genetik, zihinsel stres ve çevresel faktörlerle ilişkili karmaşık bir klinik sendromdur. Yüksek rakım (H-ALT), HT gelişimini etkileyen çevresel faktörlerden biridir. Bu çalışma, orta rakımda (M-ALT) yaşayan hastaların klinik ve demografik özelliklerini analiz etmeyi amaçlamaktadır.

Yöntem: 24 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümü (ABPM) ile hipertansiyonu doğrulanan toplam 515 hasta taranmıştır. Çalışma dışı bırakılanların ardından, nihai çalışma popülasyonu 452 hastadan oluşmuştur. Hastalar, dipper hipertansiyon ve non-dipper hipertansiyon olmak üzere iki gruba ayrıldı.

Bulgular: Non-dipper grubundaki hastalar daha yaşlıydı (SD: 61 ± 13 - 54 ± 12 yıl, p < 0,001) ve anlamlı derecede daha yüksek bel çevresine sahipti (SD: 104 ± 13 - 107 ± 12 cm, p = 0,022). Ancak dipper grubundaki hastaların gündüz ortalama SKB'ı (SD: 144 ± 16 - 141 ± 17 mm Hg, p = 0,027) ve DKB'ı (SD: 89 ± 12 - 87 ± 13 mm Hg, p = 0,037) anlamlı derecede daha yüksekti. Non-dipper grubundaki hastalarda anormal sol ventrikül global longitudinal strain oranı anlamlı olarak daha yüksekti (n: 218 (%65,6) - n: 53 (%46,7), p = 0,009).

Sonuç: Çalışmamızda, multisistemik sonuçların kötü olduğu non-dipper hipertansiyon paternine sahip hastalarda, daha yüksek bel çevresi ve subklinik sol ventrikül disfonksiyonu (anormal LVGLS) olduğu tespit edildi. Ayrıca, non-dipper hipertansiyon paternine sahip hastalar çalışma popülasyonunun %76'sını oluşturuyordu.

Anahtar Kelimeler: Rakım, demografi, dipper hipertansiyon, hipertansiyon, non-dipper hipertansiyon