Kromozom 4q25 (Rs17570669) Üzerindeki Genetik Polimorfizm Dirençli Atriyal Fibrilasyon Hastalarında Başarılı Elektriksel Kardiyoversiyon Sonrası Nüksü Belirleyebilir

AMAÇ
Doğrudan akım elektriksel kardiyoversiyon (DAKV), atriyal fibrilasyon (AF) hastalarında etkin bir ritim kontrol seçeneğidir. Başlangıç başarısına rağmen, yüksek bir nüks oranı önemli bir problemdir. Başarılı DAKV sonrası AF nüksünün genetik belirteçleri ile ilgili yeterli veri yoktur. Bu çalışmada, daha önce AF ile ilişkili olduğu gösterilen 11 tek nükleotid polimorfizminin (TNP) Türk toplumunda DAKV sonrası nüks ile ilişkili olup olmadığını değerlendirmeyi amaçladık.


YÖNTEM
DAKV sonrası stabil sinüs ritmine ulaşan dirençli AF’li 75 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalar AF nüksü gelişimi açısından prospektif olarak takip edildi. Nüksü olan ve olmayanlar arasında klinik özellikler ve TNP’ler karşılaştırıldı.


BULGULAR
Hastaların yaş ortalaması 61,9 ± 11,5 olup, 33’ü (%44) kadındı. Ortalama 17,0 (11,0-25,0) aylık takipte 38 hastada (%50,7) AF nüksü gelişti. Aditif modelde PITX2 genindeki bir TNP (rs17570669) (OR = 9,00, %95 GA: 1,28-63,02) ve ZFHX3 genindeki bir TNP (rs2106261) (OR = 8,96, %95 GA = 1,03-77,66) AF ile anlamlı şekilde ilişkiliydi (sırasıyla P = 0,027 ve 0,047). Çok değişkenli Cox regresyon analizi, rs17570669 TNP’sinin AF nüksü için tek bağımsız belirleyici olduğunu gösterdi (HR = 3,59, %95 GA = 1,05-12,21, P = 0,040).


SONUÇ
PITX2 genindeki bir TNP (rs17570669), başarılı elektriksel kardiyoversiyon sonrası AF nüksünün bağımsız belirleyicisidir.