AMAÇ Bu çalışmada infektif endokarditli (İE) olgular geriye dönük olarak incelendi.
ÇALIŞMA PLANI Hacettepe Üniversitesi İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesi’nde 11 yıllık bir dönem içinde izlenen İE’li 33 hasta (13 kız, 20 erkek; ort. yaş 8.6±4.3; dağılım 9 ay-17 yıl) predispozan faktörler, başvurudaki belirti ve bulgular, tanıda kullanılan laboratuvar incelemeleri, etyolojik ajanlar, tedavi yöntemleri ve sonuçlar açısından değerlendirildi.
BULGULAR Yirmi iki olguda (%66.7) doğumsal, 11’inde (%33.3) romatizmal kalp hastalığı saptandı. Doğumsal kalp hastalığı grubundaki olguların 11’i (%50) cerrahi girişim geçirmişti. Bu hastalardan altısının (%54.6) ameliyatı İE tanısı konmasından iki ay önce yapılmıştı. On beş hastanın (%45.5), İE tanısı konmasından bir hafta önce antibiyotik kullandığı belirlendi. İki boyutlu transtorasik ekokardiyografide 29 hastada (%87.9) verrü belirlendi. Kan kültüründe üreme oranı %54.6 bulundu; en sık üreme gram-negatif bakterilerde görüldü. On dokuz hastada (%57.6) tıbbi, 14 hastada (%42.4) tıbbi ve cerrahi tedavi uygulandı. Tıbbi ve cerrahi tedavi uygulanan olgularda ekokardiyografi bulguları ile ameliyat bulgularının uyumlu olduğu görüldü. Tıbbi ve cerrahi tedavi gören gruptaki tüm hastalar düzeldi; mortalite sadece tıbbi tedavi uygulanan grupta beş hastada (%26.3) görüldü. Bu olguların tümünde serebral, pulmoner ve/veya renal emboliler belirlendi. En sık komplikasyonlar konjestif kalp yetmezliği (%36), glomerülonefrit (%27) ve periferik emboli (%21.2) idi.
SONUÇ Özellikle gram-negatif ve stafilokokların etken olduğu durumlarda morbidite ve mortalite daha fazla olabileceğinden, bu olgularda cerrahi tedavinin zamanlaması büyük önem taşımaktadır.
Copyright © 2024 Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi