Sodyum-Glukoz Kotransporter-2 İnhibitörlerinin Atriyal Elektromekanik İleti Zamanı Üzerine Etkisi

AMAÇ
Diyabetik hastalarda atrial fibrilasyon (AF) sıklığının normal popülasyona göre anlamlı derecede arttığı gösterilmiştir. Atriyal elektromekanik gecikme, atriyal fibrilasyonun önemli bir belirleyicisi olarak bilinir. Bu çalışmada tip 2 diyabetes mellituslu (DM) hastalarda görece yeni oral antidiabetik ilaçlar olan sodyum-glukoz kotransporter-2 (SGLT-2) inhibitörlerinin atriyal elektromekanik gecikme (EMG) zamanı üzerine etkilerini araştırılması amaçlanmaktadır.


YÖNTEM
Çalışmaya SGLT-2 inhibitörü başlanacak olan (%53,3 kadın, yaş ortalaması 60,07 ± 10,03 yıl) 30 tip 2 DM hastası alındı. Hastalar başlangıçta ve 6 ay sonra ekokardiyografi ile değerlendirildi. Temel ekokardiyografik bulguları ve doku Doppler ile atrial elektromekanik gecikme zamanları hesaplandı.


BULGULAR
İntra-atrial EMG zamanlarında anlamlı azalma izlenmezken, inter- atrial EMG zamanlarında anlamlı kısalma izlendi,15,13 ± 5,87 ms olan interatriyal EMG sürelerinin kontrolde 13,20 ± 6,12 ms’e gerilediği (P = 0,029) bulundu. Lateral PA sürelerinde (58,73 ± 6,41 ms’den 54,37 ± 6,97 ms’e, P < 0,001), septal PA sürelerinde (50,90 ± 6,02 ms’den 48,23 ± 5,88 ms’e, P < 0,001) ve triküspit PA sürelerinde (43,60 ± 6,28 ms’den 41,30 ± 5,60 ms’ye, P = 0,003) istatistiksel olarak anlamlı kısalmalar gözlendi. E/e’değerlerinde 8,13 ± 4,0’den 6,50 ± 2,37’e anlamlı azalma görüldü (P = 0,003).


SONUÇ
SGLT-2 inhibitörleri atriumun elektromekanik iletimi üzerinde iyileştirici etkilere sahip olabilir ve böylece SGLT-2 inhibitörleri, DM ilişkili atriumlardaki fonksiyonel bozukluk ve başta AF olmak üzere aritmilerden koruyabilir.