Protez kapak endokarditinde uzun dönem hayatta kalma oranları: Türkiye’de tek merkez sonuçlarımız

AMAÇ
Protez kapak endokarditi (PKE) artmış mortalite ve morbidite ile beraberdir. Ülkemizde PKE’nin uzun dönem sonuçlarına ait veriler oldukça azdır. Çalışmamızda, PKE’nin uzun dönem mortalite oranlarını ve bu hastalarda mortalite belirteçlerini saptamayı hedefledik.

YÖNTEMLER
Ocak 2008-Ağustos 2013 tarihleri arasında PKE tanısı konan 44 hasta (25 erkek, 19 kadın; ortalama yaş 49.3±12.1 yıl) araştırmaya dahil edildi. Ortanca takip süresi 23 aydı. Hastaların hayatta kalma durumları hastane kayıtlarından ve telefonla iletişim kurularak belirlendi. Cox regresyon analizi kullanılarak mortalite belirleyicileri saptandı.

BULGULAR
En fazla etkilenen kapak mitral kapak ve en çok saptanan mikroorganizma Staphylococcus aureus idi. On dört hasta cerrahiye verildi (%32). Bu hastaların 7 tanesi erken cerrahiye alındı. Total mortalite ve hastane içi mortalite sırası ile %39 (n=17) ve %25 (n=11) idi. Çok değişkenli Cox regresyon analizinde, NYHA fonksiyonel sınıf >2 (hazard ratio (HR) 3.7, %95 güven aralığı [GA] [1.16–11.8], p=0.03), erken PKE (HR 4.23, %95 GA [1.1–16.42], p=0.04), vejetasyon boyutu ≥10 mm (HR 3.94, %95 GA [1.1–14.75], p=0.04) ve kalp yetersizliği (HR 4.18, %95 GA [1.36–12.8], p=0.01) uzun dönemde mortalitenin bağımsız belirleyicileri olarak saptandı.

SONUÇ
Çalışmamızın sonucuna göre PKE artmış uzun dönem mortalite oranları ile ilişkilidir. Kötü fonksiyonel kapasite, kalp yetersizliği, erken PKE ve vejetasyon boyutu sağ kalımın bağımsız belirleyicileri olarak saptanmıştır.