Tromboangiitis obliterans aktivitesine bağlı olarak otoimmünite faktörlerindeki farklılıklar

Amaç: Buerger hastalığının (BH) tedavisi, etiyolojisi hala net olmadığı için tıbbi bir sorun teşkil etmektedir. Bu çalışmanın amacı, farklı BH klinik özellikleri olan hastalarda otoimmün belirteçlerin serum seviyelerini değerlendirmektir.
Yöntemler: Bu çalışmada, 80 BH hastası, kesitsel bir tasarım kullanılarak üç gruba ayrıldı: göçmen tromboflebit, soğuğa duyarlılık ve ciltte renk değişikliği (hafif semptomlar); kronik ülserler, topallama ve geceleri ayaklarda yanma ağrısı (orta dereceli semptomlar); istirahatte ağrı ve spontan kangren (şiddetli semptomlar). İmmünoglobulin M romatoid faktöre karşı antikorlar (IgM RF), anti-nükleer antikorlar (ANA), siklik sitrüline peptide karşı antikorlar (anti-CCP), antifosfolipid antikorları (APA), anti-kardiyolipin antikorları (ACLA), anti-çift sarmallı DNA (anti-dsDNA) ve ekstrakted nükleer antijen (ENA) profili ölçmek için ELISA yöntemi kullanıldı.
Bulgular: Şiddetli semptomları olan deneklerde en düşük yaş (p=0.031), ESR (p<0.001), en yüksek iskemi prevalansı (p<0.001) gözlendi. Tüm hastalarda serum ANA ve IgM RF seviyeleri sırasıyla 1 U ve 15 IU/mL’den yüksekti. Ancak hastalığın hafif evreden orta evreye ilerlemesi bu belirteçleri anlamlı olarak etkilemedi (p>0.05). BH hastalarında diğer belirteçler negatifti.
Sonuç: Bu çalışmanın bulguları, BH’nin geçici otoimmün fenomenlerle yakından ilişkili olabileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, geçici spesifik olmayan otoimmün reaksiyonların BH patogenezine nasıl katkıda bulunduğunu araştırmak için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.