Çıkan aort anevrizması olan hastalarda miyokart performans indeksinin değerlendirilmesi ve aort esnekliği ile ilişkisi

AMAÇ
Çıkan aort anevrizması (ÇAA) mortalite ve morbiditenin önemli nedenleri arasında yer almaktadır. Bununla birlikte, kalbin genel fonksiyonları üzerine etkisi tamamen bilinmemektedir. Miyokart performans indeksi (MPİ) miyokart fonksiyonlarının değerlendirilmesinde sıklıkla kullanılan bir yöntemdir. Bu çalışmanın temel amacı, ÇAA olan hastalarda, geleneksel ekokardiyografik yöntemlere ek olarak, doku Doppler (dD) ekokardiyografi ve MPİ ile sol ventrikül fonksiyonlarının değerlendirilmesidir.

YÖNTEMLER
Çıkan aort anevrizması tanısı olan 50 hasta (33 erkek, 17 kadın; ortalama yaş 55.5±7.90) ve kontrol grubu olarak aort genişlemesi olmayan 106 hasta (ortalama yaş 54.1±8.18) çalışmaya dahil edildi. Sol ventrikül sistolik ve diyastolik fonksiyonları 2-boyutlu, M-mod ve doku Doppler ekokardiyografi yöntemleri kullanılarak değerlendirildi.

BULGULAR
Çıkan aort anevrizması olan hasta grubunda, MPİ (0.5±0.04 ve 0.4±0.05, p<0.001) ve dD-MPİ (0.5±0.02 ve 0.4±0.03, p<0.001) belirgin olarak daha yüksek iken, aort gerilebilme yetisi (1.7±1.27 ve 3.1±1.25, p<0.001) şeklinde tanımlanan aort esnekliğinin azalmış olduğu gözlendi. Çok değişkenli lojistik regresyon analizi sonucuna göre, dD-MPİ’nin azalmış aort gerilebilme yetisi ile bağımsız olarak ilişkili olduğu saptandı (B=-0.006, p=0.019, %95 GA: -0.011 ile -0.001).

SONUÇ
Çıkan aort anevrizması olan hastalarda genel kalp fonksiyonlarının belirteçleri olan MPİ ve dD-MPi azalmaktadır. Kalp fonksiyonlarının bozulmasından azalmış aort esnekliği sorumlu olabilir.