Kalp yetersizliği tanısı olan hastalara bakım verenlerin bakım verme yükü ve psikososyal uyumları

AMAÇ
Bu çalışma, kalp yetersizliği tanısı olan hastalara bakım verenlerin bakım verme yükü ve hastalığa psikososyal uyumları arasındaki ilişkiyi değerlendirmek amacıyla kesitsel nitelikte tanımlayıcı tipte yapıldı.

YÖNTEMLER
Bir üniversite hastanesinin kardiyoloji kliniğinde 18 Kasım 2015–1 Mart 2016 tarihleri arasında tedavi gören 200 hastanın bakım verenleri ile gerçekleştirilen çalışmada, Tanıtıcı Bilgi Formu, Bakım Verme Yükü Ölçeği (BVYÖ) ve Hastalığa Psikososyal Uyum-Öz Bildirim Ölçeği (PAIS-SR) kullanıldı.

BULGULAR
Bakım verenlerin %75’i ilk-orta öğrenim mezunu, %36’sı ev hanımı, %43’ü hastanın eşi, %71’i beş yıl ve daha kısa süredir hastasına bakım vermekte idi. Bakım verenler, kalp yetersizliğini “nefes almada güçlük, yorgunluk-halsizlik, uyuyamama ve el-ayaklarda şişlik” olarak tanımlamaktaydı. İlk tanıyı duyduklarında üzüntü, korku, çaresizlik, şaşkınlık, öfke ve suçluluk yaşadıklarını, bu duygularla sıklıkla kendi kendilerine baş ettiklerini ve %94’ü tanı sonrası yaşamlarında fiziksel, psikolojik, sosyal, mesleki ve ekonomik değişiklikler olduğunu, %74’ü tanı sonrası üzüldüğünü ve olumsuz etkilendiğini belirtti. %71.5’i bakım verme sürecinde güçlükler yaşadığını, %84’ü hastanın bakım ve tedavisi sırasında hastayı kaybetme, hastalık prognozu, ameliyat (nakil-pil), tedaviye uyum gibi nedenlerden dolayı kaygı yaşadığını belirtti. Bakım verme yükü ve hastalığa psikososyal uyum ölçek puanlarının ortalamanın altında olduğu saptandı. Bakım verme yükü ile hastalığa psikososyal uyum ölçeğinin üç alt boyutu arasında orta düzeyde istatistiksel olarak anlamlı düzeyde ilişki bulundu (p<0.05).

SONUÇ
Kalp yetersizliği tanılı bireylere bakım verenler, bakım vermekten dolayı orta düzeyde sıkıntı yaşamakta ve hastalığa orta düzeyde uyum sağlamaktadır. Sağlık bakımına oryantasyon dışında, bakım vermekten dolayı hissedilen sıkıntı arttıkça, hastalığa psikososyal uyum da bozulmaktadır.