Farklı obezite ölçümlerinin diyastolik fonksiyon bozukluğunun varlığını öngörme gücü

AMAÇ
Vücut kitle indeksi ve bel çevresinin obezitenin değerlendirilmesinde bazı kısıtlılıkları vardır. Bu çalışma bir obezite ölçümünün diyastolik disfonksiyonun (DD) varlığını diğer obezite ölçümlerinden daha doğru öngörüp öngörmediğini değerlendirmeyi amaçladı.

YÖNTEMLER
Diyastolik disfonksiyon için herhangi bir risk faktörü olmayan 91 obez denek çalışmaya alındı. Ekokardiyografik inceleme yapıldı. DD, en güncel kılavuzlara göre tanımlandı ve sınıflandırıldı. Denekler DD varlığına göre iki gruba ayrıldılar. Kilo, boy ve bel çevresi (BÇ) ölçüldü. Vücut kitle indeksi (VKİ) ve bel kalça oranı (BKO) hesaplandı. Bir vücut şekil indeksi (VŞİ), BÇ/(VKİ2/3boy1/2) denklemine göre hesaplandı. Lojistik regresyon analizi ile VŞİ, VKİ, BKO ve BÇ’nin DD ile ilişkisini inceledik. İki grup arasındaki farkın incelenmesi için kovaryans analizi kullanıldı.

BULGULAR
Bel çevresi ve VKİ, DD’si olan deneklerde anlamlı olarak artmıştı (sırasıyla, p=0.049 ve 0.051). Artmış VKİ, BÇ ve BKO DD olma riskini arttırdı [BMI-DD: odds oranı (OR)=1.096, p=0.024; WC-DD: OR=1.059, p=0.007; WHR-DD: OR=2.363, p=0.007]. Yaş ve cinsiyet düzeltmesinden sonra sadece VKİ anlamlı olarak DD ile ilişkili olmaya devam etti (p=0.031). VŞİ DD ile ilişkili değildi.

SONUÇ
Yaş ve cinsiyet düzeltmesinden sonra VKİ obezitede DD’nin tek öngördürücüsü idi. Tüm kısıtlılıklarına rağmen VKİ halen potansiyel olarak DD’nin diğer obezite ölçümleri içinde en doğru ölçümü olabilir.