Yetmiş beş yaş ve üstündeki akut miyokart enfarktüslü hastalarda primer perkütan girişim: Hastane içi mortalite ve klinik sonuçları

AMAÇ
Biz bu çalışmamızda, yüksek hasta hacimli bir üçüncü basamak sağlık merkezinde 75 yaş ve üstündeki akut ST yükselmeli miyokart enfarktüslü (STYME) hastalarda uygulanan primer perkütan girişimin (PPG) hastane içi mortalite ve klinik sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.

ÇALIŞMA PLANI
Ocak 2008-Eylül 2011 tarihleri arasında STYME tanısı ile PPG yapılan 1165 hasta geriye dönük olarak kayıtlardan taranarak, 75 yaş ve üstündeki 186 hasta çalışmaya alındı. Tüm nedenlerden ölüm, tekrarlayan enfarktüs ve tekrarlayan hedef damar revaskülarizasyonu majör kardiyovasküler olumsuz olay (MKOO) olarak kabul edildi. Her hasta için hastanede yatış süresi ve bu süre içinde gelişen tüm istenmeyen kardiyovasküler olaylar kaydedildi.

BULGULAR
Yaş ortalaması 79.7±4.4 ve ortalama ağrı-balon süresi 4.7±2.3 saatti. İşlem başarı oranı %71.5 olarak saptandı. Hastane içi ölüm %20.4 ve MKOO %25.8 oranında bulundu. Başvuru anında 20 hastada kardiyojenik şok vardı ve şok ile gelen hastalarda MKOO, şok bulunmayan hastalarla karşılaştırıldığında anlamlı olacak şekilde yüksek saptandı (%76.5 ve %17.5, p<0.0001). Bakılan değişkenlerden başvuru anında beyaz küre sayısı (OO 1.15, %95 GA 1.0-1.3, p=0.04), başvuru Killip sınıfı (OO 4.98, %95 GA 1.25-19.8, p=0.02), işlem sonu TIMI akımı (OO 3.42, %95 GA 1.19-10.76, p=0.04), hastane içinde gelişen kalp yetersizliği (OO 3.34, %95 GA 1.07-10.58, p=0.04) ve AV blok (OO 3.98, %95 GA 1.09-14.5, p=0.04) MKOO’nun bağımsız belirleyicileri olarak bulundu.

SONUÇ
Çalışmamız 75 yaş ve üstündeki STYME’li hastalarda PPG yapılsa bile hastane içi MKOO oranının yüksek olduğunu göstermiştir.