Sodyum-Glukoz Kotransporter-2 İnhibitörlerinin Tip 2 Diyabetli Hastalarda Sempatik Aktivite İndeksi ve LF/HF Oranı ile Belirlenen Sempatik Sinir Sistemi Aktivitesi Üzerine Etkisi

AMAÇ
Kardiyak otonom nöropati, tip 2 diyabet hastalarının önemli bir kısmını etkileyen ciddi bir mikrovasküler komplikasyondur. Parasempatik sinir sistemi aktivitesinin azalması sonucunda sempatik sinir sinir sistemi (SSS) baskın hale gelerek kardiyovasküler morbidite ve mortalite artışına yol açan çeşitli sorunlara neden olur. Sodyum-glukoz kotransporter-2 (SGLT2) inhibitörlerinin SSS aktivitesini azalttığı önceki çalışmalarda gösterilmiştir. Bu bulgu, kardiyak otonomik nöropatide bozulmuş olan sempatovagal dengenin düzeltilmesi için ümit vericidir. Bu çalışmanın amacı, tip 2 diyabetik hastalarda, en az 6 aylık SGLT2 inhibitörü tedavisinin SSS aktivitesi üzerine olan etkisini sempatik aktivite indeksi (SAI) ve kalp hızı değişkenliği parametreleri ile değerlendirmektir.


YÖNTEMLER
En az 6 aydır bir SGLT2 inhibitörü (empagliflozin ya da dapagliflozin) kullanan 50 hasta ile oral antidiyabetik tedavilerinde bir SGLT2 inhibitörü bulunmayan 50 hastanın, 24-saatlik Holter-EKG kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Yaş, cinsiyet, hemoglobin A1c ve diyabet süreleri açısından benzer olan bu 2 grubun SAI ve kalp hızı değişkenliği parametreleri karşılaştırıldı.


BULGULAR
Sempatovagal dengeyi yansıtan LF/HF oranı [1,44 (1,06/2,76)’e karşı 2,47 (1,42/3,68), P =,009] ve SAI [−1,495 (−2,165/−1,196)’e karşı −1,224 (−1,619/−0,863), P =,008], SGLT2 inhibitörü grubunda kontrol grubundan daha düşüktü. Ayrıca SAI’nin LF/HF oranı değerleri ile korele olduğu görüldü (r = 0,418, P <,001).


SONUÇ
Bu çalışmada, tip 2 diyabet hastalarında en az 6 aylık SGLT2 inhibitörü tedavisinin daha düşük SAI ve LF/HF oranı değerleri ile sonuçlandığı görülmüştür. Bu bulgular daha düşük SSS aktivitesine işaret etmekte olup SGLT2 inhibitörlerinin sempatoinhibitör etkileri olduğunu desteklemektedir.