AMAÇ Bu çalışmada, ventrikül taşikardisi (VT) olan hastalar etyolojik, demografik, klinik ve hastane içi mortalite açısından değerlendirildi ve yüksek riskli hastalarda yeni tedavi yaklaşımları gözden geçirildi.
ÇALIŞMA PLANI Ocak 2000-Mayıs 2003 tarihleri arasında hastanemize sürekli VT nedeniyle yatırılan ya da izleminde sürekli VT gelişen ardışık 392 hasta (111 kadın, 281 erkek; ort. yaş 59.2; dağılım 20-90) geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR Etyolojiye göre sınıflandırmada, en sık nedenin kronik iskemi (%45.9) olduğu, bunu akut iskemi (%18.6) ve dilate kardiyomiyopatinin (%14.3) izlediği görüldü; 60 hastada (%15.3) ise herhangi bir etyolojik neden bulunamadı. Ventrikül taşikardisine 109 hastada (%27.8) ventrikül fibrilasyonu (VF), 196 hastada (%50) senkop eşlik etmekteydi; 147 hastada (%37.5) üç damar, 68’inde (%17.4) iki damar, 35’inde (%8.9) tek damar hastalığı vardı. Hastane içinde ölen hasta sayısı 92 (%23.5) idi. Hastane içi mortalite, diyabetes mellitus (p=0.002), akut miyokard infarktüsü (p=0.004), senkop (p<0.001) ve VF (p<0.001) gelişen hastalarda anlamlı derecede fazla iken, idyopatik VT’li (p=0.01) ve implante edilebilir kardiyoverter defibrilatör takılan (p=0.005) hastalarda anlamlı derecede az idi. Lojistik regresyon analizi senkop (p<0.001) ve VF gelişiminin (p<0.001) mortaliteyi etkileyen bağımsız faktörler olduğunu gösterdi.
SONUÇ İskemik zeminde VT gelişimi prognozu olumsuz etkilemektedir. Bu nedenle, VT gelişen akut iskemili hastalarda hiç zaman kaybedilmeden yoğun bakım şartlarında yoğun bir tedavi yaklaşımı uygun olacaktır.
Copyright © 2024 Türk Kardiyoloji Derneği Arşivi