Tromboangiitis obliterans aktivitesine bağlı olarak otoimmünite faktörlerindeki farklılıklar

AMAÇ
Buerger hastalığının (BH) tedavisi, etiyolojisi hala net olmadığı için tıbbi bir sorun teşkil etmektedir. Bu çalışmanın amacı, farklı BH klinik özellikleri olan hastalarda otoimmün belirteçlerin serum seviyelerini değerlendirmektir.

YÖNTEMLER
Bu çalışmada, 80 BH hastası, kesitsel bir tasarım kullanılarak üç gruba ayrıldı: göçmen tromboflebit, soğuğa duyarlılık ve ciltte renk değişikliği (hafif semptomlar); kronik ülserler, topallama ve geceleri ayaklarda yanma ağrısı (orta dereceli semptomlar); istirahatte ağrı ve spontan kangren (şiddetli semptomlar). İmmünoglobulin M romatoid faktöre karşı antikorlar (IgM RF), anti-nükleer antikorlar (ANA), siklik sitrüline peptide karşı antikorlar (anti-CCP), antifosfolipid antikorları (APA), anti-kardiyolipin antikorları (ACLA), anti-çift sarmallı DNA (anti-dsDNA) ve ekstrakted nükleer antijen (ENA) profili ölçmek için ELISA yöntemi kullanıldı.

BULGULAR
Şiddetli semptomları olan deneklerde en düşük yaş (p=0.031), ESR (p<0.001), en yüksek iskemi prevalansı (p<0.001) gözlendi. Tüm hastalarda serum ANA ve IgM RF seviyeleri sırasıyla 1 U ve 15 IU/mL’den yüksekti. Ancak hastalığın hafif evreden orta evreye ilerlemesi bu belirteçleri anlamlı olarak etkilemedi (p>0.05). BH hastalarında diğer belirteçler negatifti.

SONUÇ
Bu çalışmanın bulguları, BH’nin geçici otoimmün fenomenlerle yakından ilişkili olabileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, geçici spesifik olmayan otoimmün reaksiyonların BH patogenezine nasıl katkıda bulunduğunu araştırmak için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.