Çocuk yoğun bakım ünitesinde kardiyak cerrahi sonrası hastaların değerlendirilmesinde kullanılan düşük kardiyak debi sendromu skorlaması

AMAÇ
Düşük kardiyak debi sendromu (DKDS) tanımlanması ve bu hasta grubunun takibi ile ilgili net bir fikir birliği bulunmamaktadır. Bu klinik tanımlama eksikliğinden yola çıkarak, hastaların izleminde daha önce literatüre sunulmuş olan düşük kardiyak debi skoruna benzer bir DKDS skoru (DKDSs) kullandık ve yüksek DKDSs ile kötü klinik seyir ile ilişkisini değerlendirmeyi amaçladık.

YÖNTEMLER
Kardiyak cerrahi uygulanmış 54 hasta postoperatif dönemde ileriye dönük olarak incelendi. Düşük kardiyak debi gelişimini değerlendirmek için DKDSs kullanıldı. Her parametre 1 puan olacak şekilde skorlama yapıldı. DKDS skoru postoperatif 24 saat boyunca saatlik hesaplandı ve en yüksek skor tepe skoru (tDKDSs) olarak kaydedildi. Çocuk yoğun bakım ünitesine başvuru anında, 4., 8. ve 16. saatteki DKDSs kaydedildi ve skorların toplamından oluşan bir kümülatif skor (kDKDSs) hesaplandı.

BULGULAR
Ortalama yaş 49.40±53.15 ay, DKDS oranı %24.07 idi. DKDS gelişen grupta kDKDSs, tDKDSs, vazoaktif inotropik skor (VİSt), laktat ortalaması, aort klemp ve total kardiyopulmoner baypas süreleri anlamlı olarak yüksekti. Çalışmamızda, kDKDSs ve tDKDSs ile hastane yatış süresi, çocuk yoğun bakımda yatış süresi, VİSt, laktat ortalaması, aort klemp süresi arasında anlamlı ve pozitif korelasyon saptandı.

SONUÇ
Amacımız hastada kötü perfüzyonu gösteren parametreleri içeren ve daha önce tanımlanmış olan bir skorlama ile kardiyak cerrahi geçiren kritik çocuk hasta bakımında ortak bir dil kullanımına dikkat çekmekti. Geniş hasta grupları ile yapılacak bir çalışmanın ülkemizde postoperatif kardiyak cerrahi hastalarında kullanılabilecek bir skor gelişimi için önemli olacağını düşünmekteyiz.