Kronik Total Koroner Arter Oklüzyonu Tedavisinde Konvansiyonel ile Magnum Magnarail Anjiyoplasti Yöntemlerinin Karşılaştırılması

Kronik total koroner arter oklüzyonunun anjiyoplastisi subtotal lezyonlara göre daha düşük başarı ve daha yüksek restenoz oranına sahiptir. Bu çalışmada, kronik total koroner arter oklüzyonu tedavisinde magnum magnarail ve konvansiyonel anjiyoplasti yöntemlerinin başarı oranları ve komplikasyonları retrospektif olarak karşılaştırılmıştır. Çalışmanın materyelini kronik total koroner oklüzyonlu 71 hasta (6'sı kadın ve 61'i erkek; yaş ortalaması: 51.3±9.1 yıl) oluşturmuştur. Anamneze dayanarak total koroner arter oklüzyonu yaşı 3 aydan daha az olan (ortalama 55±25 gün) ve lezyonun anatomik özellikleri başarılı anjiyoplasti için uygun bulunan hastalar çalışmaya alınmışlardır. Koroner anjiyoplasti, 36 hastadaki 37 kronik total oklüzyonda konvansiyonel yöntem ile ve 35 hastadaki 35 kronik total oklüzyonda magnum magnarail yöntemi ile uygulanmıştır. İki grubun klinik ve koroner arteriyografik özellikleri (cinsiyet dağılımı, yaş ortalaması, stable ya da unstable angina pektoris ve geçirilmiş miyokard infarktüsü sıklığı, tutulan koroner arterlerin sayısı ve lezyon lokalizasyonu) birbirine benzerlik göstermekte idi. Konvansiyonel yöntem ile anjiyoplasti 37 lezyonun 28'inde (% 75.7) başarı ile uygulandı ve anjiyoplasti sonrası rezidüel darlık % 17.5±9 olarak bulundu. Magnum magnarail yöntemi ile 35 kronik total oklüzyondan 27'si (% 77.1) açıldı; rezidüel darlık % 18.8±8 idi. Her iki grup birlikte değerlendirildiğinde, başarı oranı % 76.4 ve rezidüel darlık % 18.1±9 olarak bulundu. Her iki grupta da işlem esnasında herhangi bir komplikasyon ortaya çıkmadı. Sonuç olarak,total koroner arter oklüzyonu tedavisinde magnum magnarail sistemi ve konvansiyonel koroner anjiyoplasti yöntemlerinden elde edilen bulgular arasında herhangi bir farkın bulunmadığı ve her iki yöntemin de seçilmiş hastalarda güvenle kullanılabileceği kanaatine varılmıştır.