Cerrahi Mitral Kommissürotomi Sonrası Restenoz Gelişen Hastalarda Mitral Balon Valvüloplastinin Etkinliği

Cerrahi mitral valvülotomi uygulanan mitral darlığı hastalarında restenoz geliştiği takdirde perkütan mitral balon valvüloplasti (MBV) nin daha önce cerrahi tedavi uygulanmamış hastalara göre etkinliğinin daha az olduğu düşünülmektedir. Bu amaçla, çalışmaya kapalı mitral valvülotomi (KMV) sonrası gelişen restenoz nedeniyle kliniğimizde MBV uygulanan ve bir yıllık takip sonuçları mevcut 15 hasta (KMV+) ile bu hastalara yaş açısından benzer, daha öncesine ait KMV öyküsü olmayan, MBV uygulanmış 18 hasta (KMV-) alındı. Tüm olgularda MBV Inoue tekniğiyle uygulandı. KMV+ hastalarda cerrahi ile MBV arası süre 17.1±6.9 yıldı. KMV+ grupta atriyal fibrilasyon sıklığı (%66.7’ye karşılık %16.7, p=0.005) ve ekokardiyografik Wilkins kapak skoru (8.0±1.1’e karşılık 6.7±1.1, p<0.001) daha yüksekti. PMBV öncesi mitral kapak alanı (MVA) ve pulmoner arter pik sistolik basıncı (PAPSB) açısından iki grup arasında fark yoktu (p>0.05). İşlem sonrası KMV+ grupta MVA 1.12±0.18 cm2’den 1.73±0.15 cm2’ye (p<0.05); KMV- grupta ise 1.05±0.15 cm2’den 1.88±0.28 cm2’ye çıktı (p<0.05). Ortalama mitral gradiyent (OMG) KMV+ grupta 10.8±3.2 mmHg’dan 4.4±1.6 mmHg’ya (p=0.001), PAPSB 45.8±12.3 mmHg’dan 34.4±9.6 mmHg’ya (p<0.05); KMV- grupta ise OMG 12.7±4.6 mmHg’dan 4.5±2.2 mmHg’ya (p<0.001), PAPSB 58.2±21.2 mmHg’dan 36.5±8.7 mmHg’ya düştü (p<0.05). Bir yıllık takip sonrasında ise KMV+ grupta MVA 1.58±0.13 cm2, PAPSB 38.4±9.2 mmHg iken KMV- grupta MVA 1.63±0.2 cm2, PAPSB 39.1±10.6 mmHg, OMG ise sırasıyla 6.5±3.1 mmHg ve 6.1±1.9 mmHg idi (p>0.05). Bulgularımıza göre KMV sonrası restenoz gelişen uygun olgularda MBV etkin bir tedavi seçeneğidir. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 203-207)