Yüzyıl Dönümünde Kardiyovasküler Tıp Alanında Türkiye Kaynaklı Araştırmaların On Yıllık Yankı Değeri: Kötümserlik Yersiz

Erişkin ve çocuk kardiyolojisi ile kalp cerrahisi dallarını içeren kardiyovasküler tıp alanında 1994 ile 2003 arasındaki 10 yıllık dönemde Türkiye kurumlarından kaynaklanan araştırmaların yankı değeri incelendi. Bu amaçla, İnternet'te yayınlanan Web of Science servisinin sitasyon araması bölümünde site edilmesi muhtemel Türk yazarlarına ait sayfalar tek tek yazdırılarak toplam 310 bilim adamına ilişkin sitasyon verileri araştırıldı. İlgili kişinin tüm atıflarını içermesi, eski döneme ait atıfları ve başka kişilerin atıflarını içermemesini sağlayan bir yöntem uygulandı. Atıf ilkyazara maledildi, ama ilkyazarı bu alan dışında olan kardiyovasküler makalelerde sitasyon paylaştırıldı. Kardiyolojide 1880, kalp cerrahisinde 1220, pediatrik kardiyolojide de 550 olmak üzere, on-yıllık dönemin bütününde 3650 atıf elde edildi. Bu miktar, dünyada binde 1.2'lik bir paya karşılık gelmekte ve 20 yıl öncesinin 5 katını temsil etmekteydi. SCI CD baskısınca taranan dergilerde yalnız son on yılda yeni yer alan yayınlarımızın her birine yılda ortalama 0.80 atıf düştüğü hesaplandı. Atıf almağa 5 yıl fırsat bulan makalelerimizin ortalama %80'i, atıf alma başarısına ulaşıyordu. Zaman içerisinde potansiyel atıf sayısının 3-4 kat arttığı yargısına varıldı. On yılda ?10 atıf kazanan yaklaşık 100 araştırmacının adı ve ?14 atıf kazanan 29 çalışmanın referansı liste halinde bildirildi. Sonuç olarak, kardiyovasküler tıp alanında 1994-2003 yıllarını kapsayan 10-yıllık dönemde Türkiye kaynaklı yayınlara toplam 3650 atıf yapıldığı ve bunun dünyada binde 1.2'lik bir pay oluşturduğu anlaşıldı. SCI CD baskısınca taranan dergilerdeki yayınlarımızın ortalama 0.80 impakt faktörüne sahip olduğu saptandı. Performansı iyileştirmek üzere, çalışma kalitesini yükseltmek ve çalışmalarımızı etki faktörü daha yüksek dergilere göndermek gerekir. Çalışmanın sağladığı bilgiler, akademik jürilerin yararlanması için elverişlidir. (Türk Kardiyol Dern Arş 2004; 32: 180-187)