Metoprolol ve Diltiazemin Mitral Darlıklı Olgularda p Dalga Dispersiyonuna Etkisi

Atriyum büyümesi ve kalp debisinin azalmasına bağli artmış sempatik aktivite sonucu mitral darlığında P dispersiyonu ( P dis) artmaktadır. P dis artnıası ile atriyal fibrilasyon gelişimi arasında yakın bir ilişki olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada ise mitral darliklı olgularda P di s. maksimum P dalga süresi ( P max) ve minimum P dalga süresi ( P min) üzerine metoprolol ve dilliazemin etkisi araşrmldı .
METOD
Mitral darlik/ı 84 olgu me toprolol grubu 44 hasta ( 36 'sı kadı11. yaş ortalaması 38±1 2 yıl) ve diltiazem grubu 40 hasta (35 kadın. yaş ortalaması 40±9 yıl) olarak iki gruba randamize edildi. Tedavi öncesi ve sonras ı tramtorasik ekokardiyorafik inceleme ile sol atriyum boyutu. sol ventrikiil çap/an. mitral kapağa ait zirve ve ortalama gradiyentler. mitral kapak alam ve sol ventrikül ejeksiyonjraksiyonlan hesaplandı. Elektrokardiyografilerde tedavi öncesi ve sonrasında P dalga süreleri büyüteç yardumyla ölçüldü.
BULGULAR
Her iki grubun başlangıç ekokardiyografik değerleri ile P 1 max, P min ve P d is değerleri arasında anlamli fark yoktu (p>0.05) . Bir ay/tk metoprolol tedavisi ile P max. P min ve P dis ile transmitral ortalama gradiyenfle (TMOG) belirgin azalma gö:;.lendi (p0.05). iki grup karşilaştmldığmda ise metoprolol gmbunda P max ve P dis ile TMOG de anlamlı derecede azalma saptandı (pSONUÇ
.Mitral darlıklı olgularda P max ve P dis değerlerinde her iki grupta da azalma görülmesine rağmen , metoprolol grubunda bu azalmanın daha belirgin olduğu gözlendi.