Hipertiroidili hastalarda transözofajiyal ekokardiyografiyle sol atriyum apendiks fonksiyonlarının değerlendirilmesi

Amaç: Hipertiroidili hastalarda, transözofajiyal ekokardiyografiyle, sistemik emboli için önemli bir anatomik yapı olan sol atriyum apendiksinin (SAA) kontraktil fonksiyonu değerlendirildi.
Çalışma planı: Çalışmada aşağıdaki özelliklere sahip dört hasta grubu transtorasik ve transözofajiyal ekokardiyografiyle incelendi: Atriyal fibrilasyonlu (AF) ve hipertiroidili hastalar (grup I, n=23), sinüs ritmindeki hipertiroidili hastalar (grup II, n=22), AF’li kontrol grubu hastaları (grup III, n=12) ve sinüs ritmindeki kontrol grubu hastaları (grup IV, n=12). Grup I ile grup III’ün, grup II ile grup IV’ün transtorasik ve transözofajiyal ekokardiyografi bulguları karşılaştırıldı.
Bulgular: Standart transtorasik ekokardiyografi parametreleri açısından gruplar arasında anlamlı farklılık yoktu. Transözofajiyal ekokardiyografiyle yapılan değerlendirmede, grup I’de ölçülen ortalama SAA boşalma (0.5 m/s) ve doluş (0.5 m/s) hızları, grup III’ün değerlerinden (sırasıyla 0.3 m/s, p=0.028 ve 0.4 m/s, p=0.015) daha yüksek bulundu. Grup II’de de, grup IV ile karşılaştırıldığında, SAA boşalma (0.7 m/s ve 0.4 m/s, p=0.0001) ve doluş hızları (0.7 m/s ve 0.4 m/s, p=0.0001) daha yüksek bulundu.
Sonuç: Bulgularımız, hipertiroidili hastalarda SAA’nın kontraktil fonksiyonlarının korunduğunu göstermektedir. Bu veriler, hipertiroidili hastalarda SAA’da staz ve trombüs oluşma riskinin az olabileceğini düşündürmektedir.

Anahtar Kelimeler: Atriyal fonksiyon, transözofageal ekokardiyografi; kalp atriyumu/ultrasonografi; hipertiroidi.