Miyokardiyal Mekanik Dispersiyon, Primer Perkütan Koroner Girişim Uygulanan ST Yükselmeli Miyokart Enfarktüslü Hastalarda Olumsuz Kardiyak Yeniden Şekillenmeyi Öngörür

AMAÇ
Bu çalışmanın amacı perkütan koroner girişim yapılmış, işlem sonrası TIMI (Thrombolysis in Myocardial Infarction) akımı >2 olan ST yükselmeli miyokart infarktüsü hastalarında artmış sol ventrikül mekanik dispersiyonunun (SVMD) sol ventrikül olumsuz yeniden şekillenmesinin erken belirleyicisi olup olmadığını araştırmaktı.


YÖNTEM
Çalışmaya TIMI akım hızı >2 olan perkütan koroner girişim yapılmış toplam 119 ST yükselmeli miyokart infarktüsü hastası prospektif olarak dahil edildi. İki boyutlu benek takibi ekokardiyografi yöntemiyle sol ventrikül global uzunlamasına strain (GLS) belirlendi. Sol ventrikül olumsuz yeniden şekillenmesini belirlemek için başlangıçta ve işlemden 1 yıl sonra SVMD belirlendi. Biyobelirteç seviyeleri başlangıçta ölçüldü. Hastaların prognozunu belirlemek için TIMI ve GRACE skorları kullanıldı.


BULGULAR
LVMD’nin düşük çeyreğindeki hastalara kıyasla, yüksek çeyrekteki hastalar daha yüksek GRACE ve TIMI skoru, sol ventrikül sistol sonu hacimi, GLS, N-terminal beyin natriüretik peptid (BNP) ve daha düşük sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonuna sahipti. Çok değişkenli log
regresyon analizine göre N-terminal BNP’nin >953 pg/ml olması, GLS’nin >%-8 olması ve SVMD’nin yüksek çeyreği, olumsuz yeniden şekillenme için bağımsız öngördürücüler idi. SVMD’nin N-terminal BNP’ye eklenmesi, tüm modelin ayırt edici özelliğini iyileştirdi.


SONUÇ
Sol ventrikül mekanik dispersiyonunun ölçümü, perkütan koroner girişim sonrası ST yükselmeli miyokart infarktüsü hastalarında olumsuz yeniden şekillenme riskini belirlemede yardımcı olabilir.