İntrakoroner Stent Uygulanan Olgularda Trombosit Aktive Eden Faktör Düzeyi ve Restenoza Etkisi

Fosfolipid yapısında inflamatuvar bir mediyatör olan trombosit aktive edici faktör (Platelet Activating Factor, PAF) düzeyinin girişimsel intrakoroner uygulamalar sırasında lezyon bölgesinde salınımının arttığı gösterilmiştir. Bu çalışmada hem koroner stent implantasyonunun hem de stent sonrası gelişebilen restenozun PAF düzeylerini ne şekilde değiştirdiği prospektif olarak değerlendirildi. Balon anjiyoplasti sonrası elektif stent uygulanan her iki cinsiyetten 18 olguda invazif girişim öncesi, stent sonrası ve kontrol anjiyografi (stent uygulamasından 4-6 ay sonra) sırasında olmak üzere toplam 3 kez kan örneği alınarak PAF düzeyleri ölçüldü.Yaş ve cinsiyeti hasta grubu ile uyumlu 18 sağlıklı olgunun kan PAF düzeyleri kontrol grubu olarak kullanıldı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında çalışma grubunun bazal PAF değerleri anlamlı olarak yüksek bulundu (0.21±0.07'e karşın 2.5±0.3;p<0.05). Stent implantasyonu sonrasında lezyon distalinden alınan kan örneklerinde PAF düzeylerinde belirgin artış saptandı (4.8±0.6). Restenoz gelişen olgularda (n=5) girişim öncesindeki PAF değerleri ile girişim sonrası ve 6. aydaki kontrol anjiografileri sırasındaki değerler arasında anlamlı bir fark bulunmazken, restenoz gelişmeyen olguların 6. ay sonundaki PAF değerleri girişim öncesi değerlerinden anlamlı derecede düşük bulundu (p<0.05). Restenoz gelişen olgularla restenoz gelişmeyen olgular aynı dönem PAF değerleri açısından karşılaştırıldığında anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05). Bu çalışmanın sonuçları, 1) Koroner arter hastalığında PAF düzeyleri yükselmektedir, 2) Koroner stent implantasyonu PAF düzeyinde belirgin artışa yol açmaktadır. Bu bulgular koroner stentlerinin olasılıkla inflamatuar bir yanıtı tetiklemek yoluyla PAF salınımında artışa yol açabileceğini desteklemektedir. Ancak PAF düzeyleri ile stent restenozu arasında anlamlı bir ilişki saptanamamıştır.