Sinüs Ritmine Döndürülen Atriyal Fibrilasyonlu Hastalarda İzometrik ve İzotonik Egzersize Olan Kardiyovasküler Yanıtlardaki Düzelme

Atriyal fibrilasyonlu (AF) hastalarda eforla çabuk yorulma ve çarpıntı yakınmaları daha sıktır. Sağlıklı kişilerde, egzersizle ortaya çıkan sempatik aktivitedeki artışa bağlı olarak kalp hızının ve sistolik arter basıncının arttığı bilinmektedir. Çalışmamızın amacı, AF'lu hastalarda ritm sinüse döndürüldükten sonra izotonik ve izometrik egzersize kardiyovasküler yanıttaki düzelmeyi saptayarak izotonik ve izometrik egzersiz toleranslarını karşılaştırmaktı. Çalışmaya valvüler olmayan kronik AF'lu (AF süresi >48 saat-<1 yıl) 27 olgu (yaş ort. 63. 10 ± 11.85; 14 kadın, 13 erkek) alındı. İki olguda sinüs ritmi sağlanamadı. Kalan 25 olgu ile çalışma sürdürüldü. Hastalara ritm sinüse çevrilmeden önce ve çevrildikten 48 saat sonra izotonik (treadmill) ve izometrik (handgrip) egzersiz testleri uygulandı. Hastaların istirahatte, egzersizin her kademesinde, maksimum egzersizde ve egzersizin kesilmesi sonrasındaki her dakikada EKG kayıtları alındı, kalp hızları ve kan basınçları ölçüldü. Egzersiz süreleri, kalp hızları, kan basınçları, hız-basınç çarpımları değerlendirildi. İstatistik değerlendirmede lineer korelasyon testi ve tekrarlanan ölçümler için ANOVA testi kullanıldı. İzometrik egzersizde istirahat kalp hızı (6.57 ± 15.02'a 81.81 ± 9.33), egzersizin 1.dk, 2.dk ve 3.dk kalp hızları ritm sinüse döndürüldükten sonra anlamlı olarak düşük bulundu (sırasıyla; p=0.0001, p=0.0014, p=0.0002 ve p<0.0001). İstirahat hız-basınç çarpımları arasında anlamlı fark bulunmamakla birlikte, egzersizin 1., 2. ve 3. dk'larında ölçülen hız-basınç çarpımları ritm AF iken anlamlı olarak yüksekti (sırasıyla; p=0.049, p=0.048 ve p=0.022). Kan basınçları arasında gerek istirahatte gerekse egzersiz sırasında anlamlı fark saptanmadı. İzotonik egzersizle istirahat kalp hızı [95.20 ± 16.16'a 82.45 ± 9.71, (p=0.0015)], egzersizin tüm kademelerindeki kalp hızları, istirahat, egzersizin tüm kademelerindeki hız-basınç çarpımları sinüs ritmi sağlandıktan sonra anlamlı olarak düşük bulundu(hepsi için p<0.0001). Sinüs ritmi sonrasında olguların egzersiz süreleri ve MET değerleri anlamlı olarak arttı (sırasıyla p=0.0014 ve p=0.0054). Sonuç olarak AF'lu hastalarda kardiyoversiyonla sinüs ritminin sağlanması gerek izometrik gerekse izotonik egzersizde, egzersize aşırı kalp hızı yanıtını belirgin olarak düzeltmekte ve olguların efor kapasiteleri anlamlı olarak arttırmaktadır.