Anestezi İndüksiyonu Esnasında Volatil Anestezik Ajanların Miyokardiyal Repolarizasyon Üzerine Etkileri

Venlrikü/ repo/arizasyon süresindeki değişkenfiği gösteren QT dispersiyonu farkil klinik durumlarda aritmi ve ani ölüm riskinin sap/anmasmda kul/am/abi/ir. Volatil anesiezik ajan uygulanan, Amerika Anestezi Topluluğu (ASA) sımflamasma göre klinik durumu 1 veya 2 olan 47 hasrada QTc dispersiyonundaki akut de,~işmeleri değer/ endirdik. Anestezi, sevof/uran (rı=l6)., halolan (n=17) veya izofluran/a (rı= 14) end-rida/ konsantrasyonun %1 'den %6'ya çıkan/mcaya kadar inspire edilen konsantrasyonun arrırılmasıyla sağlandı. EKG. kalp hızı ve kan basınçlan anestezi indiiksiyonundan hemen önce, end-tidal konsanırasyon karm·fr duruma ulaşflktan 1 ve 3 dk. sonra, veküronyum uygulanmasmdan 1 ve 3 dk. sonra ve entübasyondan 1 ve 3 dakika sonra kaydedildi. Çalışmaya aldığımız tüm olgularda isriraharta QTc ve QTc dispersiyonu normal değerlerde idi. Anesiezik ajanların hepsi QTc dispersiyonunu indüksiyon öncesi değerlere göre belirgin olarak uzartı. Sevof/uran ve izofluran QTc intervalini indüksiyon öncesi değerlere göre uzatırken, halotanm QTc inrervali üzerine anlamli bir etkisi görülmedi. Sonuç olarak, anestezik ajanlar QTc dispersiyonunu artırarak miyokardiyal repolarizasyon anormalliğine sebep olurlar. QTc dispersiyonunun artması anestezi alan ve kardiyovasküler hastalığı olmayan kişilerde göriilen aritmi/erin etyolojisinde rol alabilir.