Türkiye’deki Aile Hekimlerinin Atriyal Fibrilasyon ve Oral Antikoagülanlar Hakkındaki Bilgi ve Tutumlarının Değerlendirilmesi; Anket Sonuçları Ne Söylüyor?

AMAÇ
Atriyal Fibrilasyon (AF) yaygın bir kardiyak aritmi olup, inme riskinde 5 kat artış ile ilişkilidir. Aile hekimleri hastaların sağlık hizmetleriyle ilk temas noktasıdır. Birçok ülkede aile hekimlerini bu konuda değerlendirmek amacıyla anket çalışmaları yapılmış olmasına rağmen ülkemizde böyle bir çalışma yapılmamıştır. Bu nedenle bizde anketimizde ülkemizdeki aile hekimlerinin AF açısından bilgi ve yaklaşımlarını ortaya koymayı amaçladık.


YÖNTEM
Onam veren 326 hekime hepsi çoktan seçmeli olmak üzere toplam 38 sorudan oluşan çevrimiçi bir anket uygulandı. Ankette demografik özellikler, AF tanısı, risk faktörleri ve tedavi yaklaşımı, hasta bilgilendirme, konsultasyon ve AF ile ilgili kaygı düzeyleri sorgulandı. Katılımcılardan alınan cevapların tanımlayıcı ozellikleri analiz edildi.


BULGULAR
Aile Hekimlerinin 235’i (%72,1) orta ve daha düşük bilgi düzeyine sahipti. Yaş ile toplam bilgi puanı arasında negatif yönde anlamlı zayıf ilişki varken (rho=0,123, P < 0,026), çalışma durumu ve bilgi puanı arasında anlamlı fark saptandı (P < 0,001). İkili karşılaştırma sonrası anlamlı farkı oluşturan hekimler Aile Hekimi uzmanlarıydı. Aile hekimlerinin yalnızca %7,1’i konsültasyona ihtiyaç duyduklarında kardiyologlarla iletişim kurabildiklerini belirtti. Ek olarak, %81,9’unun periprosedürel yönetim ve %85,9’unun minör kanama için hastaları bir kardiyoloğa sevk etme eğiliminde olduğu tespit edildi. Yanıtlayanların %86,5 i AF ve oral antikoagulanlar konusunda eğitimlerin kesinlikle gerekli olduğunu belirtti.


SONUÇ
Aile hekimlerinin AF ve antikoagulanlar hakkındaki bilgi ve becerilerinde önemli boşluklar tespit edilmiştir. Eğitimler, web sitesi tabanlı uygulamalar ve toplantılar ile aile hekimlerinin bilgi ve becerileri artırılabilir, Aile hekimleri teşvik edilebilir ve AF li hasta yönetiminde daha aktif hale getirilebilir. Bu sayede hasta sonuçları iyileştirilebilir, sağlık sistemi üzerindeki maliyet azaltılabilir ve kardiyologların iş yükü paylaşımı sağlanabilir.